O
presidente da Central Sindical Independente e de Funcionarios (CSI-F) Miguel
Borra, responde nunha entrevista ao diario CINCO DÍAS á nova conxelación
salarial aos empregados públicos.
Os empregados públicos encaran un novo ano cos seus soldos rebaixados e conxelados. E xa é o quinto. Miguel Borra (Zaragoza, 1968) preside desde fai case dous anos a Central Sindical Independente de Funcionarios (CSI-F) maioritaria entre este colectivo e cre que o Goberno non está calibrando o suficiente o peso electoral que teñen os 2,5 millóns de empregados públicos e as súas familias. Como economista, chama a atención sobre a inxección que suporía á economía real a devolución da parte da paga de Nadal retirado en2012 a
estes traballadores, tal e como sentenciaron os tribunais.
Pregunta. ¿Esperábanse unha nova congelación salarial para 2014?
Resposta. En parte sí. E logo das palabras do presidente, Mariano Rajoy, a pasada semana no Senado, garantíndonos só o cobro das pagas extras, que por outra banda son un dereito que xeramos día a día, a luz da que falaba ao final do túnel para os empregados públicos púxosenos un pouco máis lonxe. Fomos os primeiros en sufrir os recortes e imos loitar por non ser os últimos en ver esa luz ao final do túnel.
P. E como vai ser esa loita?
R. O xoves pasado xa convocamos unha folga xeral para o ensino para o 24 de outubro. Porque o sector educativo ademais de todos os recortes salariales está sufrindo en máis intensidade a disminución do persoal interino. Tamén nos manifestamos no acto de inicio do ano xudicial, porque a Xustiza é outro dos sectores que máis está sufrindo o recorte de persoal; e non o digo eu, dino os xuíces que se queixan a diario de que non poden traballar e atáscaselles a maquinaria porque non teñen secretarios xudiciais nin tramitadores. E o mesmo ocorre cos cárceres.
Imos seguir con esta presión, intensificándoa en todos os sectores. Porque o Goberno téñense que dar conta de que se ten que sentar a negociar como mellorar os servizos públicos. Esteamos ou non esteamos en crise, os servizos públicos non poden pagalo porque os cidadáns necesítanos. Seguro que retomaremos as protestas nos centros de traballo, e na rúa en momentos concretos e puntuales pois tamén.
P. Con todo, o Executivo parece que non se dá por aludido con todas estas protestas...
R. Non se terminan de dar conta de que este acoso e derriba aos empregados públicos xa lles custou a algúns Gobernos as eleccións. Somos 2,5 millóns de persoas e o noso voto pode acabar cun Goberno; pode facer decantar a balanza electoral nun sentido ou noutro. Está claro que cada empregado público votará o que estime oportuno, pero remítome á historia recente do noso país, cando un Executivo tomou medidas que foron moi lesivas contra os empregados públicos, indudablemente logo pagouno nas urnas.
sufrimos como o que máis durante a crise e si agora empézase a albiscar certa recuperación, o Goberno habería ter que ter como mínimo algún xesto connosco.
P. A que xestos refírese?
R. O primeiro xesto que debería haber ter é habilitar un crédito presupuestario en 2014 para pagar a parte devengada da paga extra que nos quitou en decembro 2012. Numerosos tribunais recoñeceron que esta medida non pode ter carácter retroactivo. Así, hai 44 días que se deben ao persoal estatutario e 14 días ao persoal laboral, porque xa os devengaramos cando entrou en vigor a retirada da extra, o 15 de xullo. É salario diferido que nos teñen que pagar.
Iso sería un xesto de boa vontade, que separadamente de ser xusto, serviría, tamén, para reactivar a economía. Porque aquí parece que só se reactiva dando diñeiro aos bancos; cousa que, por certo, tampouco vin que fixeran. E podo garantir que con ese diñeiro (uns 1.500 millóns), os empregados públicos fariamos o que o común dos mortais: regar a economía porque teríamolo gastamos. No entanto, intentaremos conseguir que se nos pague este diñeiro no trámite parlamentario dos Orzamentos.
P. Parece que Rajoy ampliou a algún sector máis a taxa de reposición de ata o 10%...
R. engadiron algún sector como seguridade aérea e organismos reguladores. Pero é totalmente insuficiente. En España perdéronse máis de 300.000 empregos públicos na crise;moitos deles o último ano, e estase empezando a notar moito a falta de persoal nos colexios e hospitais, sobre todo.
P. Pero vostede sempre foi partidario de racionalizar o persoal, sobre todo no caso das empresas públicas.
R. Si. Nós defendemos que haxa o número de empregados públicos necesario para prestar o servizo. Nin un máis nin un menos. Por iso pedimos moitas veces á Administración que hai que traballar en plans de recursos humanos para racionalizar os persoais en todos os sentidos. Si hai que falar de movilidad de persoal, que se faga.
Os empregados públicos encaran un novo ano cos seus soldos rebaixados e conxelados. E xa é o quinto. Miguel Borra (Zaragoza, 1968) preside desde fai case dous anos a Central Sindical Independente de Funcionarios (CSI-F) maioritaria entre este colectivo e cre que o Goberno non está calibrando o suficiente o peso electoral que teñen os 2,5 millóns de empregados públicos e as súas familias. Como economista, chama a atención sobre a inxección que suporía á economía real a devolución da parte da paga de Nadal retirado en
Pregunta. ¿Esperábanse unha nova congelación salarial para 2014?
Resposta. En parte sí. E logo das palabras do presidente, Mariano Rajoy, a pasada semana no Senado, garantíndonos só o cobro das pagas extras, que por outra banda son un dereito que xeramos día a día, a luz da que falaba ao final do túnel para os empregados públicos púxosenos un pouco máis lonxe. Fomos os primeiros en sufrir os recortes e imos loitar por non ser os últimos en ver esa luz ao final do túnel.
P. E como vai ser esa loita?
R. O xoves pasado xa convocamos unha folga xeral para o ensino para o 24 de outubro. Porque o sector educativo ademais de todos os recortes salariales está sufrindo en máis intensidade a disminución do persoal interino. Tamén nos manifestamos no acto de inicio do ano xudicial, porque a Xustiza é outro dos sectores que máis está sufrindo o recorte de persoal; e non o digo eu, dino os xuíces que se queixan a diario de que non poden traballar e atáscaselles a maquinaria porque non teñen secretarios xudiciais nin tramitadores. E o mesmo ocorre cos cárceres.
Imos seguir con esta presión, intensificándoa en todos os sectores. Porque o Goberno téñense que dar conta de que se ten que sentar a negociar como mellorar os servizos públicos. Esteamos ou non esteamos en crise, os servizos públicos non poden pagalo porque os cidadáns necesítanos. Seguro que retomaremos as protestas nos centros de traballo, e na rúa en momentos concretos e puntuales pois tamén.
P. Con todo, o Executivo parece que non se dá por aludido con todas estas protestas...
R. Non se terminan de dar conta de que este acoso e derriba aos empregados públicos xa lles custou a algúns Gobernos as eleccións. Somos 2,5 millóns de persoas e o noso voto pode acabar cun Goberno; pode facer decantar a balanza electoral nun sentido ou noutro. Está claro que cada empregado público votará o que estime oportuno, pero remítome á historia recente do noso país, cando un Executivo tomou medidas que foron moi lesivas contra os empregados públicos, indudablemente logo pagouno nas urnas.
sufrimos como o que máis durante a crise e si agora empézase a albiscar certa recuperación, o Goberno habería ter que ter como mínimo algún xesto connosco.
P. A que xestos refírese?
R. O primeiro xesto que debería haber ter é habilitar un crédito presupuestario en 2014 para pagar a parte devengada da paga extra que nos quitou en decembro 2012. Numerosos tribunais recoñeceron que esta medida non pode ter carácter retroactivo. Así, hai 44 días que se deben ao persoal estatutario e 14 días ao persoal laboral, porque xa os devengaramos cando entrou en vigor a retirada da extra, o 15 de xullo. É salario diferido que nos teñen que pagar.
Iso sería un xesto de boa vontade, que separadamente de ser xusto, serviría, tamén, para reactivar a economía. Porque aquí parece que só se reactiva dando diñeiro aos bancos; cousa que, por certo, tampouco vin que fixeran. E podo garantir que con ese diñeiro (uns 1.500 millóns), os empregados públicos fariamos o que o común dos mortais: regar a economía porque teríamolo gastamos. No entanto, intentaremos conseguir que se nos pague este diñeiro no trámite parlamentario dos Orzamentos.
P. Parece que Rajoy ampliou a algún sector máis a taxa de reposición de ata o 10%...
R. engadiron algún sector como seguridade aérea e organismos reguladores. Pero é totalmente insuficiente. En España perdéronse máis de 300.000 empregos públicos na crise;moitos deles o último ano, e estase empezando a notar moito a falta de persoal nos colexios e hospitais, sobre todo.
P. Pero vostede sempre foi partidario de racionalizar o persoal, sobre todo no caso das empresas públicas.
R. Si. Nós defendemos que haxa o número de empregados públicos necesario para prestar o servizo. Nin un máis nin un menos. Por iso pedimos moitas veces á Administración que hai que traballar en plans de recursos humanos para racionalizar os persoais en todos os sentidos. Si hai que falar de movilidad de persoal, que se faga.
A FOLGA ESTÁ AHÍ PERO É O
ÚLTIMO RECURSO.
Os
empregados públicos son un colectivo que tradicionalmente non foron moi
proclives a ir á folga. Pero os últimos recortes están cambiando estes
costumes. Para empezar hai convocada unha folga xeral no ensino o 24 de outubro
na que o CSI-F, que non se sumou á última folga do 29 de marzo do ano pasado,
está entre os convocantes. Con todo, Miguel Borra segue sendo algo
escéptico. "A folga é un recurso que está aí pero para nós é o
último". "Nos decantamos máis por sentarnos a traballar nunha mesa e
sacar temas adiante. E estamos convencidos que iso é o mellor para todos."
Pero o presidente do CSI-F destaca a dificultade levar a cabo esta estratexia
agora "pola falta de vontade negociadora por parte deste Goberno".
No entanto, o líder sindical insiste en que hai unha serie de temas que aínda que a situación sexa complicada poderíanse discutir. "Por exemplo, estamos cansados de que nos saquen a relucir a avaliación do desempeño ou a productividad. Pois imos sentalos a definila, pero en cada sector e definindo os criterios de productividad de cada posto. Porque non é o mesmo que facer operacións de apendicitis que facer tornillos", precisa Borra.
Movilidad e moscosos
Tamén se podería falar do Estatuto do persoal docente non universitario que é unha reivindicación histórica dos profesores;e, con todo, "o Goberno rompeu esta negociación sine die". Así mesmo, "poderíase discutir sobre movilidad -engade-, porque a este paso vai ser máis fácil vir desde Bruxelas a Madrid que desde Badajoz2. E, finalmente, "sobre a devolución dalgún dos tres días de libre disposición (moscosos) que nos quitaron, porque agora estamos por baixo da media dos convenios do sector privado nesta materia".
No entanto, o líder sindical insiste en que hai unha serie de temas que aínda que a situación sexa complicada poderíanse discutir. "Por exemplo, estamos cansados de que nos saquen a relucir a avaliación do desempeño ou a productividad. Pois imos sentalos a definila, pero en cada sector e definindo os criterios de productividad de cada posto. Porque non é o mesmo que facer operacións de apendicitis que facer tornillos", precisa Borra.
Movilidad e moscosos
Tamén se podería falar do Estatuto do persoal docente non universitario que é unha reivindicación histórica dos profesores;e, con todo, "o Goberno rompeu esta negociación sine die". Así mesmo, "poderíase discutir sobre movilidad -engade-, porque a este paso vai ser máis fácil vir desde Bruxelas a Madrid que desde Badajoz2. E, finalmente, "sobre a devolución dalgún dos tres días de libre disposición (moscosos) que nos quitaron, porque agora estamos por baixo da media dos convenios do sector privado nesta materia".
Ningún comentario:
Publicar un comentario